28 Kasım 2011 Pazartesi

ATATÜRK

                                                                                               

Senin güldüğünü görünce
Gece gündüz mutluyum
Sesini duyunca
Her zaman umutluyum

Sen bir komutan, bir kahramansın
Benim en büyük ışığımsın
Onun adı Mustafa Kemal Atatürk
Tüm insanların yıldızı

Biz Atatürk'ün çiçekleriyiz
Solmayalım Atatürk'e
Büyüyelim, gelişelim
Üzülmesin Ata'mız

Sarı saçları parlıyor güneş gibi
Gök parçası gözleri bakıyor bizlere
Düşünüyor milletini
Hayal ediyor ileriyi

FATMA SEVGİ ÇETİN

23 Ekim 2011 Pazar

Benim Hikayem: FİDAN ŞENLİĞİ

Emili, güneşin sıcaklığıyla uyanmıştı. Annesinin yatağına giderek yumuşak bir sesle: "Anneciğim, uyan." dedi. Annesi uyanmıştı. Emili ile annesi kahvaltıyı hazırladılar. Emili babasını uyandırdı. Birlikte kahvaltı yaptılar. Emili kahvaltı yaptıktan sonra annesine, "Anneciğim, dışarıya çıkabilir miyim?" dedi. Annesi izin vermişti.
Emili, Rüyagilin evine gitti ve Rüya'yı dışarıya çağırdı. Sonra ve Emili ve Rüya, Ahmet'i çağırdılar. Emili bahçenin etrafında dolaşalım, demişti. Rüya ve Ahmet, bu fikri beğenmişti.
Bahçenin etrafında dolaşıyorlarken ne görsünler. Çocuklar gülleri, fidanları koparıyorlar. Emili, Rüya ve Ahmet tam yanlarına geliyordu ki çocuklar kaçtı. Bir şey yapamadılar, üzgün üzgün eve gittiler. 
Ertesi gün büyük bir fırtına çıktı. Fidanlar, güller yerle bir oldu. Pencereden bakan Emili'nin annesi, "Şiddetli bir fırtına var." dedi. Bugün dışarıya çıkma, diye tembih etti. Emili, o gün dışarıya çıkmamıştı.

Ertesi gün Emili yatağından kalktığında pencereden baktı. Kelebekler, kuşlar ortamda dolaşıyordu. Hava sıcak olmuştu. Emili dışarıya çıkmaya karar verdi. Rüya'yı ve Ahmet'i çağırdı. Emili, fidan şenliği kuralım, dedi. Fırtınadan bitkiler, güller çürüdü. Bunun için kuralım dedi. Rüya ve Ahmet kabul etti. Emili dedi ki: "Ben tohumları, Rüya gülleri, Ahmet de fidanları.

Akşam olmuştu. Emili eve gidip uyudu. Ertesi sabah Emili uyanınca yanında iki TL aldı. Sokağa çıktı, bakkala gitti, bir tohum aldı. Bahçe önünde toplaşacaklardı. Bahçe önünde toplaştılar. Her şeyi hazırladılar. Rüya gülleri, Ahmet fidanı getirdi. Emili de makası getirdi. Emili kurdelayı kesti. Bağırarak "Fidan şenliği açıldı!." dedi.
Rüya gülleri dikmeye başladı. Ahmet de fidanları dikti. Emili ağaç tohumunu tam ortaya ekti, suladı. Ortam çok güzel olmuştu. Herkes hayran kaldı. Herkes onların alkışlıyordu. Artık herkes o ortamda konuşuyor, oyun oynuyordu. Bundan sonra her gün fidan şenliği oldu.Hayat böyle sürüp geçiyordu.Ama bir gün birisi o fidanları ağaçları kesti.Engel olmaya çalıştık olamadık.Oranın neşesi kalmamıştı.Artık hiçkimse dışarıya çıkmıyordu.yıllar geçti.Emili ve arkadaşları büyümüştü.Emili o gün arkadaşlarıyla evinde köpüklü kahvesini içip arkadaşlarıyla sohpet etti.Eskiden hatırlarmısınız fidanşenliği yapmıştıkdedi Emili.İkiside bir ağızdan evet dedi.Emili okul müdürü olmuştu.Ağaçların azalmasıyla ile ilgili  bir program vardı.Programı heyecanla bekledim.Emili ağaçlarımız azaldı ağaç dikelim dedi.Herkes şiir konular okudu.Emili eski günleri düşündü.
Program bitince mutluluk göz yaşlarıyla alkışladı
F. SEVGİ ÇETİN